بررسی نقش و اثر برخی مقاومت‌های آنتی‌بیوتیکی در گسترش سویه‌های استافیلوکوکوس اورئوس بیماری‌زا در نمونه‌های بالینی مختلف

زمینه و هدف: استافیلوکوکوس اورئوس دارای عوامل بیماری زای متعددی است. مقاومت های آنتی بیوتیکی ممکن است میزان تهاجم این باکتری را افزایش دهد. هدف از این مطالعه، تعیین نقش و اثر برخی مقاومت های آنتی بیوتیکی در گسترش سویه های استافیلوکوکوس اورئوس بیماری زا در نمونه های بالینی مختلف می باشد.مواد و روش ها: 95 ایزوله بالینی استافیلوکوکوس اورئوس از نمونه های بالینی مختلف جمع آوری شد. الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی با روش دیسک دیفیوژن (کربی-بایر) برای 6 کلاس مختلف تعیین گردید. شناسایی ژن های عامل چسبندگی در ایزوله های به دست آمده با استفاده از روش multiplex pcr و پرایمرهای اختصاصی انجام گرفت. برای تجزیه و تحلیل نتایج به دست آمده از نرم افزار graphpad prism نسخه 6 و آزمون های آماری کای دو استفاده گردید. p≤0/05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: از 95 ایزوله استافیلوکوکوس اورئوس، 29 ایزوله (30/52 درصد) مقاوم به متی سیلین، 12 ایزوله (12/63 درصد) مقاوم به کلیندامایسین، 48 ایزوله (50/52 درصد) مقاوم به گاتی فلوکساسین، 88 ایزوله (92/63 درصد) مقاوم به جنتامایسین، 57 ایزوله (60 درصد) مقاوم به اریترومایسین و 79 ایزوله (83/15 درصد) مقاوم به تتراسیاکلین بودند. ژن های fnba در 14 ایزوله (14/73 درصد)،fnbb در 29 ایزوله (30/52 درصد)،fib در 21 ایزوله (22/10 درصد) ،clfa در 17 ایزوله (17/89 درصد) و clfb در 19 ایزوله (20 درصد) حضور داشتند. ارتباط معنی داری بین مقاومت به آنتی بیوتیک های ماکرولیدی، تتراسایکلینی، بتالاکتامی، لینکوزامیدی و آمینوگلیوزیدی و عوامل بیماری زا دیده شد.نتیجه گیری: عوامل چسبندگی در استافیلوکوکوس اورئوس احتمالاً سبب برخی تغییرات ساختاری و زمینه ساز بروز مقاومت به کلاس های مختلف آنتی بیوتیک می شود.