تاثیر نوع پلی‌مورفیسم ژن pparα بر برخی از عملکردهای ورزشی پسران 10 تا 12 ساله غیرورزشکار مرند

زمینه و هدف: یکی از مفاهیم مهم در تربیت بدنی و علوم ورزشی فرآیند شناسایی استعداد است. هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر پلی مورفیسم ژن ppar α بر برخی از عملکردهای ورزشی کودکان 10 تا 12 ساله غیرورزشکار بود. مواد و روش ها: طرح حاضر، در قالب یک تحقیق نیمه تجربی و میدانی با نمونه گیری بزاقی انجام شد. جهت تعیین پلی مورفیسم ژن ها، روش های به کاررفته شامل نمونه گیری بزاقی، استخراج dna بزاقی و روش pcr-rflp بوده و تست های ورزشی نیز عبارت بودند از دوی شاتل ران، پرش طول درجا و دوی 20 متر سرعت. آزمودنی های تحقیق را 118 پسر غیرورزشکار سالم 10 تا 12 ساله از شهرستان مرند تشکیل می دادند. فرکانس ژنوتیپ بعد از تطبیق با تعادل هاردی -وینبرگ با استفاده از تست های لون، فیشر و کولموکروف -;اسمیرنوف آزموده شد. با استفاده از تحلیل کواریانس یک طرفه، میانگین فنوتیپ گروه ها با یکدیگر مقایسه گردید. نوع پلی مورفیسم به عنوان متغیر پیش بین و عملکردهای ورزشی دوی شاتل ران 20 متر، پرش طول درجا و آزمون 20 متر سرعت به عنوان متغیر ملاک در نظر گرفته شد. تمامی تجزیه و تحلیل ها به وسیله نرم افزار spss نسخه 22 انجام گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد آزمودنی های دارای پلی مورفیسم gg ژن ppar α، نسبت به آزمودنی های دارای پلی مورفیسم cc وgc، عملکرد بهتری در آزمون های استقامتی داشتند.نتیجه گیری: می توان نتیجه گرفت که پلی مورفیسم gg با فعالیت های استقامتی مرتبط است. ولی پلی مورفیسم های cc و gc برتری خاصی در فعالیت های استقامتی، سرعتی و توانی ندارند.