اثر تمرین تناوبی با شدت بالا بر محور هورمونی هیپوتالاموس- هیپوفیز- گنادال و باروری موش‌‌های صحرایی نر دیابتی نوع 2

زمینه و هدف: دیابت ملیتوس با کاهش شاخص های باروری همراه است. از طرفی، تمرین تناوبی با شدت بالا با کاهش عوارض دیابت تاثیر مثبتی بر افراد دیابتی دارد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر 10 هفته اثر تمرین تناوبی با شدت بالا (hiit) بر سطوح سرمی هورمون های جنسی و پارامترهای اسپرم موش های صحرایی دیابتی نوع 2 بود.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، 36 سر موش صحرایی از نژاد ویستار در محدوده وزنی 48±200 به طور تصادفی به سه گروه (کنترل سالم، کنترل دیابتی و دیابتی همراه با تمرین تناوبی با شدت بالا (hiit) تقسیم شدند. گروه دیابتی تمرین تناوبی با شدت بالا (hiit) یک هفته بعد از القاء دیابت، به مدت 10 هفته تمرینات hiit منظم را به وسیله تردمیل انجام دادند. 24 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین، اپیدیم چپ جهت بررسی پارامترهای اسپرم و سرم خون موش های صحرایی جهت بررسی هورمون های جنسی جمع آوری شد. داده ﻫﺎ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از آزﻣﻮن ﺗﺤﻠﯿﻞ واریﺎﻧﺲ یﮏ ﻃﺮﻓﻪ و آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری 0/05 بررسی شدند. یافته ها: 10 هفته تمرین hiit موجب کاهش معنادار در قند خون ناشتا (p=0/001) و افزایش معنا دار سطوح سرمی تستوسترون (p=0/001)، (p=0/042) lhو fsh (p=0/042) در گروه تمرین hiit نسبت به گروه کنترل دیابتی شد. هم چنین پارامترهای اسپرم (تعداد، قابلیت حیات و تحرک) در گروه تمرین hiit نسبت به گروه دیابتی بهبود یافت (p<0/05).نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرین hiit از طریق افزایش سطوح سرمی هورمون های جنسی تستوسترون، lh و fsh موجب بهبود تعداد، زنده مانی و قابلیت حرکت اسپرم در موش های دیابتی نوع 2 می شود.