تاثیر یک دوره تمرینات شنا بر سطح اینترلوکین6 بافت ریه رت‌های ویستار متعاقب مواجهه با کارسینوژن نیتروزآمین کتون مشتق از تنباکو(nnk)

زمینه و هدف: تصور بر این است که تمرینات ورزشی می تواند تا حدودی بافت ریه را در معرض مواد سرطان زای شیمیایی ناشی از دود سیگار تحت تاثیر قرار دهد. هدف از پژوهش حاضر، تاثیر دوازده هفته تمرین شنا بر سطح اینترلوکین6 ریه رت ها متعاقب کارسینوژن nnk بود. مواد و روش ها: نوع پژوهش تجربی است. بدین منظور 46 سر رت ویستار به پنج گروه الف) تمرینی(e)، ب)تمرینnnk (e.n)، ج)nnk (n)، د)کنترل(c) و ه)گروه حلال(v) تقسیم شدند. گروه های تمرینی، تمرینات شنا را به مدت دوازده هفته و پنج روز در هفته به مدت 25 تا 60 دقیقه اجرا کردند. تزریق nnk و آب مقطر در گروه های nnk و حلال نیز به صورت زیر جلدی یک بار در هفته به میزان 12.5 میلی گرم بر کیلوگرم برای 12 هفته انجام شد. سپس نمونه های بافتی ریه برداشته و سطح اینترلوکین6 به روش الایزا اندازه گیری شد. جهت مقایسه داده ها از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و توکی در سطح 0.05>pاستفاده شد. یافته ها: نتایج بیان گر کاهش معنی دار اینترلوکین6 در گروه های تمرینی (0.009=p)، تمرینnnk (0.006=p) و حلال(0.006=p) با گروه nnkبود. در حالی که تفاوت معنی داری بین گروه تمرینی و کنترل دیده نشد. تمرینات شنا موجب کاهش معنی دار سطح اینترلوکین 6 در بافت ریه در معرض کارسینوژن nnk شد. نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرینات استقامتی می تواند به عنوان مکمل تمرینی، با کاهش عاملی التهابی اینترلوکین6 ، در کنار سایر روش های درمانی، در کاهش نقش کارسینوژنی nnk و کاهش تاثیرات منفی ناشی از سیگار ایفای نقش نماید.