بررسی اثر چند نوع عصاره‌ بارهنگ سر نیزه‌ای (plantago lanceolata l.) بر تریکوموناس ‌واژینالیس در محیط آزمایشگاهی

زمینه و هدف: تریکومونیازیس از عفونت های جنسی شایع و غیرویروسی در جهان است. هدف از این تحقیق، بررسی میزان تاثیر عصاره های بارهنگ سرنیزه ای بر تریکوموناس واژینالیس بود. مواد و روش ها: در این مطالعه آزمایشگاهی پس از طی فرآیند جمع آوری، خشک کردن و تهیه عصاره های هگزانی، اتیل استاتی، متانولی و هیدروالکلی بارهنگ سرنیزه ای، غلظت هایی از عصاره ها تهیه و برروی پنج ایزوله تریکوموناس واژینالیس در برابر مترونیدازول آزمایش گردید. آزمون های حداقل غلظت مهار کنندگی و کشندگی برای هر غلظت و هر ایزوله انگل به صورت دوتایی و دو مرتبه انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که عصاره های بارهنگ سرنیزه ای دارای اثر ضدتریکومونیایی بوده، به طوری که بعد از 48 ساعت مجاورت انگل با عصاره ها، بیش ترین اثر مهار کنندگی به عصاره اتیل استاتی با حداقل غلظت 500 میکروگرم بر میلی لیتر و میانگین 1525 میکروگرم بر میلی لیتر مربوط بود. هم چنین کم ترین فعالیت ضدتریکومونیایی به عصارهای هیدروالکی و متانولی با حداقل غلظت و میانگین 2000 میکروگرم بر میلی لیتر مربوط بود. نتایج آزمون حداقل غلظت کشندگی برای عصاره ها هم مشابه نتایج آزمون حداقل غلظت مهار کنندگی بود که تایید کننده اثر کشندگی عصاره های مورد آزمایش بر انگل است. نتایج آزمایش حساسیت دارویی مترونیدازول نیز حاکی از حساس بودن ایزوله های تریکوموناس واژینالیس به مترونیدازول بود و غلظت آن از طیف 3/1 تا 6/2 با میانگین و انحراف معیار 1/5± 4/2 میکروگرم بر میلی لیتر تعیین گردید. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که ترکیبات موجود در عصاره بارهنگ سرنیزه ای دارای توان ضد تریکومونیایی قابل ملاحظه ای می باشند که نیازمند انجام مطالعات بیشتر و کامل تر بر روی اجزای تشکیل دهنده این ترکیبات و مشخص نمودن خصوصیات ضد میکروبی آن ها است.