نظام های مغزی-رفتاری و سازوکارهای دفاعی در بیماران مبتلاء به اعتیاد جنسی

هدف پژوهش حاضر تعیین و مقایسۀ نظام های مغزی رفتاری و نیز سازوکارهای دفاعی در بیماران مبتلا به اعتیاد جنسی با افراد بهنجار بود. نمونۀ بیماران مبتلا به اعتیاد جنسی، شامل 32 نفر مرد از اعضای انجمن معتادان جنسی گمنام (sa) بودند که با روش نمونه‌گیری هدفمند و لحاظ کردن معیارهای ورود و خروج به پژوهش و جلب رضایت آگاهانه، وارد پژوهش گردیدند. گروه بهنجار نیز شامل 23 نفر مرد که در متغیرهای سن، تحصیلات، تاهل و موقعیت اجتماعی اقتصادی مشابه همتا سازی و انتخاب گردیدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامۀ سازو کارهای دفاعی (40 سوالی)، مقیاس نظام های بازداری-فعال‌ساز رفتاری (کارور و وایت، 1994) و پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی استفاده شد. اطلاعات جمع آوری شده توسط روش‌های آمار توصیفی و استنباطی شامل تحلیل واریانس چندمتغیری مورد تجزیه تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که میانگین نمرۀ بیماران مبتلا به اعتیاد جنسی در نظام های بازداری و فعال‌ساز رفتاری تفاوت معناداری با گروه بهنجار داشت. همچنین در سازوکارهای رشدنایافته و روان رنجور، نمرات با میانگین‌های بالاتری را نسبت به گروه بهنجار کسب کردند، در حالی که در سازوکارهای رشدیافته، گروه بهنجار نمرات بیشتری را کسب کرد، که تمامی این تفاوت‌ها معنادار بودند.