پیش بینی نشانگان ضربۀ عشق براساس سبک های دلبستگی و تمایزیافتگی در دانشجویان دختر دارای تجربۀ شکست عاطفی

هدف از پژوهش حاضر پیش بینی نشانگان ضربۀ عشق براساس سبک های دلبستگی و تمایزیافتگی در دانشجویان دختر دارای تجربۀ شکست عاطفی دانشگاه های شهر اهواز بود. روش پژوهش حاضر همبستگی و از نوع پیش بین بود و آزمودنی های آن را 200 دانشجوی دارای تجربۀ شکست عاطفی در طول یک سال مورد مطالعه تشکیل می دادند. انتخاب گروه نمونه به روش نمونه گیری هدفمند و همچنین نمونه گیری گلوله برفی انجام شد. ابزارهای گردآوری داده ها شامل سیاهه های نشانگان ضربۀ عشق راس، سبک دلبستگی کالینز و تمایزیافتگی اسکورون و دندی بودند. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل ممیز استفاده شد. نتایج نشان داد که ترکیب خطی متغیرهای پژوهش قادر به پیش بینی نشانگان ضربۀ عشق در دانشجویان دختر دارای تجربۀ شکست عاطفی دانشگاه های شهر اهواز است. همچنین در تحلیل ممیز به روش گام به گام مشخص گردید که کارآمدترین متغیرها در پیش بینی نشانگان ضربۀ عشق به ترتیب 1. سبک دلبستگی اجتنابی و 2. برش عاطفی هستند. در بررسی متغیرها به صورت جداگانه نیز مشخص گردید که از مجموع 6 متغیر، 5 متغیر شامل سبک دلبستگی اضطرابی، سبک دلبستگی اجتنابی، واکنش هیجانی، هم آمیختگی و برش عاطفی پیش بین های معنی داری برای نشانگان ضربۀ عشق در دانشجویان دختر دانشگاه های شهر اهواز می باشند.