ارائۀ مدل علی روابط نیاز به خاتمه و پیشرفت تحصیلی با توجه به نقش واسطه ای اهداف پیشرفت و تعلل ورزی تحصیلی

هدف پژوهش حاضر شناخت نقش واسطه ای اهداف پیشرفت و تعلل ورزی تحصیلی در رابطه میان نیاز به خاتمه و پیشرفت تحصیلی در چارچوب مدل علی به روش تحلیل مسیر بود. برای این منظور 524 نفر (342 دختر و 281 پسر) از دانشجویان دانشگاه پیام نور استان فارس به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله ای انتخاب و به پرسشنامه ای خودگزارشی متشکل از خرده مقیاس های نیاز به خاتمه (nfcs)، مقیاس اهداف پیشرفت (ags) و مقیاس تعلل ورزی تحصیلی (pass) پاسخ دادند. نمرات پایان ترم دانشجویان نیز به عنوان شاخص پیشرفت تحصیلی آنان منظور گردید. روش اجرای پژوهش توصیفی و با توجه به بررسی روابط میان متغیرها در قالب مدل علی تحلیل مسیر، طرح پژوهش همبستگی مورد استفاده قرار گرفت. نتایج پژوهش به طور کلی نشان داد که ابعاد نیاز به خاتمه از طریق واسطه گری اهداف پیشرفت و تعلل ورزی تحصیلی بر پیشرفت تحصیلی دانشجویان دارای اثر غیرمستقیم منفی و معنی دار است. یافته ها حاکی از آن بود که هر دو بعد نیاز به خاتمه(نیاز به ساختار و نیاز به قطعیت) از طریق واسطه گری اهداف پیشرفت و تعلل ورزی تحصیلی به یک اندازه پیشرفت تحصیلی را به صورت منفی تحت تاثیر منفی قرار می دهند و در مدل برازش شده پژوهش اهداف تبحری دارای بیشترین اثر مستقیم و مثبت بر پیشرفت تحصیلی می باشد. مدل پیشنهادی با داده‌های این تحقیق برازش مناسبی داشت و توانست 31 درصد از واریانس پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشگاه پیام نور را تبیین کند که بیانگر اهمیت نقش ابعاد نیاز به خاتمه(نیاز به ساختار، نیاز به قطعیت)، اهدف پیشرفت و تعلل ورزی تحصیلی بر عملکرد تحصیلی دانشجویان است.