الگو سازی روابط بین سبک های تفکر و سازگاری آموزشـی با پیشـرفت تحصیلـی

این پژوهش با هدف تبیین رابطه بین سبک های تفکر نوع اول و سازگاری آموزشی در پیشرفت تحصیلی انجام شد. نمونه آماری شامل 581 نفر از دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوی در نیم سال دوم سال تحصیلی 89-90 بود که از طریق روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای و تصادفی طبقه ای (مقطع تحصیلی به عنوان طبقه) انتخاب شده بودند. داده های مورد نیاز به وسیله فرم کوتاه سیاهه سبک های تفکر اشترنبرگ - واگنر- زانگ (r2-tsi) و پرسشنامه سازگاری آموزشی بیکر و سریاک (sacq) جمع آوری شدند. پس از تایید شدن ضرایب اعتبار و روایی ابزارها، داده ها با استفاده از مدل یابی معادلات ساختاری (sem) تحلیل شدند. در این راستا، بر اساس مبانی نظری و تجربی، روابط عِلّی بین سازه های سبک های تفکر نوع اول (متغیر مستقل بیرونی)، سازگاری آموزشی (متغیر مستقل درونی) و پیشرفت تحصیلی (متغیر ملاک) از طریق تدوین مدل مورد بررسی قرار گرفت. آزمون مدل نهایی نشان داد همه شاخص های برازندگی در دامنه مورد قبول قرار دارند و مدل مفروض به طور کاملی با داده های نمونه برازش دارد. و در مجموع، حدود 17 درصد از واریانس پیشرفت تحصیلی و 21 درصد از واریانس سازگاری آموزشی توسط متغیرهای موجود در مدل تبیین شدند.