بازیابی حافظه شرح حال، ارزیابی تروما و تعریف خود در افراد مبتلا به اختلال تنیدگی پس از سانحه

چکیده هدف مطالعه حاضر شناخت ابعاد مختلف حافظه شرح حال و مولفه های آن در افراد مبتلا به اختلال تنیدگی پس از سانحه است. نمونه مطالعه شامل 20 نفر فرد مبتلا به اختلال تنیدگی پس از سانحه ناشی از تصادفات جاده‏ای به عنوان گروه هدف و 20 نفر افراد درگیر در حادثه مشابه ولی فاقد ملاکهای اختلال تنیدگی پس از سانحه (non-ptsd) به عنوان گروه مقایسه بود. ابزار پژوهش شامل فهرست حافظه خود تعریفی، فهرست سنجش نشانه های افسردگی، پرسشنامه تاریخچه تروما، اهداف، تکلیف، جملات بیست گانه، حافظه شرح-حال مربوط به تروما و حوادث منفی، مقیاس تشخیصی اختلال تنیدگی پس از سانحه، تکلیف حافظه شرح حال تروما و آزمون حافظه شرح حال بود. نتایج نشان داد که افراد مبتلا به این اختلال در مقایسه با گروه مقایسه، نشانه های افسردگی و اختلال بیشتری داشتند و خود تعریفی ها و اهداف بیشتر در بردارنده محتوای آسیب بود. همچنین گروه اختلال تنیدگی پس از سانحه خاطرات اختصاصی کمتری را تولید کردند. علاوه بر این، حجم و تعداد خاطرات تولید شده کم تر بود و سرانجام جهت گیری خودمختار کمتری را در حافظه خود تعریفی و سایر مولفه های حافظه شرح حال از خود نشان دادند.