رابطه رگه شخصیتی اضطراب با عملکرد موثر و کفایت پردازش حافظه کاری

چکیده مطالعه حاضر بر پایه تعریف «گری» از رگه شخصیتی اضطراب و با بهره‌گیری از نظریه کفایت پردازشی، تاثیرات این رگه را بر عملکرد موثر و کفایت پردازش حافظه کاری مورد بررسی قرار می‌دهد. بدین‌منظور، در یک مطالعه شبه تجربی، تعداد 793 دختر دانشجوی 18 تا 28 ساله، پرسشنامه شخصیتی آیزنک و مقیاس بازداری/ روی‌آوری کارور و وایت را تکمیل نمودند و با توجه به نمراتشان در کرانه‌های بالا و پایین ابعاد برون‌گردی و نوروزگرایی به دو گروه 15 نفره رگه اضطراب بالا (نوروز گرا/درون گرد) و رگه اضطراب پایین (پایدار هیجانی/ برون گرد) اختصاص یافتند. در مرحله بعدی این دو گروه تکالیف حافظه کاری 1-back و pasat و فراخنای ارقام (مستقیم و معکوس) را اجرا نمودند. نمرات نهایی آن‌ها در این تکالیف به عنوان شاخص عملکرد حافظه کاری و میانگین زمان پاسخگویی صحیح به عنوان شاخص تلاش مغزی، محاسبه گردید. نتایج با استفاده از آزمون آماری t برای گروههای مستقل مقایسه شد. نتایج حاکی از آن است که آزمودنی‌های گروه رگه اضطراب بالا در تکالیف مرتبط با نظام اجرایی مرکزی حافظه کاری، با وجود به کارگیری تلاش مغزی بیشتر، عملکرد موثرضعیف‌تری نسبت به گروه رگه اضطراب پایین داشتند. در حالی که این تفاوت عملکرد در مولفه مدار آوایی حافظه کاری معنی دار نبود. در کل، همسو با نظریه کفایت پردازش، نتایج این تحقیق نیز نشان داد که عملکرد موثر و کفایت پردازش نظام اجرایی حافظه کاری در آزمودنی‌های رگه اضطراب بالا آسیب دیده است.