بررسی اعتبار و روایی نسخه فارسی مقیاس خودکارآمدی هیجانی

هدف از پژوهش حاضر تعیین اعتبار و روایی نسخه فارسی مقیاس خودکارآمدی هیجانی در دانشجویان دانشگاه تهران بود. روش پژوهش از نوع توصیفی مقطعی بود. 420 دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه تهران (175 دختر و 245 پسر) با میانگین سنی 45/24 و انحراف معیار 84/1 سال به طور تصادفی انتخاب شدند و به مقیاس خودکارآمدی هیجانی، مقیاس هوش هیجانی (شات و همکاران، 1998) و مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو، پاسخ دادند. نتایج تحلیل عاملی اکتشافی ساختار تک عاملی مقیاس خودکارآمدی هیجانی را نشان داد. تحلیل عاملی تاییدی نیز برازش ساختار تک عاملی مقیاس را تایید کرد. اعتبار باز آزمایی مقیاس خودکارآمدی هیجانی در نمونه 52 نفری به فاصله 2 هفته 81/0 و همسانی درونی مقیاس برحسب آلفای کرونباخ در کل نمونه 79/0 است. روایی همزمان (همگرا و واگرای) مقیاس بر حسب ضرایب همبستگی این ابزار با مقیاس هوش هیجانی r = 0/76 و مقیاس ناگویی هیجانی r = -0/68 محاسبه شد. این یافته‌ها نشان از اعتبار و روایی قابل قبول مقیاس خودکارآمدی هیجانی در دانشجویان ایرانی دارد و می‌تواند برای هدف‌های پژوهشی و بالینی مورد استفاده قرار گیرد.