اثربخشی روایت‌درمانی بر نگرانی از بدریختی بدن و خودکارآمدی ادراک‌شده دانش‌آموزان دختر مبتلا به چاقی و اضافه وزن

هدف پژوهش حاضر تعیین اثر بخشی روایت درمانی بر نگرانی از بدریختی بدن و خودکارآمدی ادراک شده دانش آموزان دختر مبتلا به چاقی و اضافه وزن بود. در این پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون همراه با پیگیری 30 دانش آموزان مبتلا دوره متوسطه دوم مدارس شهرستان جلفا با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. اعضای گروه آزمایش درمان مختص خود را در 8 جلسه 1/5 ساعته دریافت کردند ابزارهای اندازه گیری سیاهه نگرانی از تصویر بدن و پرسشنامه خودکارآمدی شرر بودند. نتایج آزمون تحلیل واریانس آمیخته با اندازه گیری مکرر نشان داد که در پس آزمون نمره نگرانی از بدریختی بدن گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل کاهش یافته و نمره خودکارآمدی ادراک شده گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل بیشتر شده است همچنین نتایج نشان داد که در مرحله پیگیری اثر روایت درمانی بر نگرانی از بدریختی بدن و خودکارآمدی ادراک شده ماندگار است. طبق نتایج به دست آمده میتوان ،گفت روایت درمانی میتواند به عنوان روشی موثر در کاهش نگرانی از بدریختی بدن و افزایش خودکارآمدی ادراک شده دانش آموزان دختر مبتلا به چاقی و اضافه وزن مورد استفاده قرار گیرد.

effectiveness of narrative therapy on body dysmorphic concern & perceived self efficacy of female students with obesity & overweight

the aim of this study was to determine the effectiveness of narrative therapy on body dysmorphic concern and perceived self efficacy of female students with obesity overweight. the method of this study was semi experimental with pre test, post test and follow up with the control group. the population of the study consisted of obese female secondary school students in jolfa city in the academic year 2019 2020. in total, 30 people selected by available sampling method and randomly divided into two groups. members of both experimental groups received their own treatment respectively in 8 sessions of 1.5 hours. measurement tools were body image concern inventory and scherer self efficacy questionnaire. analysis of findings through repeated measures analysis of variance test. the mean of body dysmorphic concern and perceived self efficacy of the experimental group in the pre test were (57.60) and (48.93), respectively; the mean of body dysmorphic concern and perceived self efficacy in the control group were (61.40) and (49.20), respectively. the results showed that in the post test, the body dysmorphic concern score of the experimental group (51.40) decreased compared to the control group (64.40) (p<0.001); and the perceived self efficacy score of the experimental group (56.33) compared to the group the control (49/27) was higher (p<0.001). the results also showed that in the follow up phase, the effect of narrative therapy on body dysmorphic concern (51.47) and perceived self efficacy (56.47) is lasting (p<0.001). .