مدل‌یابی معادلات ساختاری ارتباط بین تجربه مراقبت در کودکی، حساسیت به طرد، پذیرش بی‌قید و شرط خود و تصور از آینده در کودکان و نوجوانان کار

کودک کار یکی از آسیب‌های اجتماعی جامعه امروز است. هدف این پژوهش ارزیابی مدل ساختاری پذیرش بی‌قید و شرط خود، حساسیت به طرد، تصور از آینده و تجربه مراقبت در کودکی در کودکان کار بود. این مطالعه از نوع همبستگی بود که به روش مدل‌یابی معادلات ساختاری انجام شد. از بین کودکان کار شهرهای یزد و اصفهان در سال 1399، 160 نفر به شیوه نمونه‌گیری دردسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه‌های پذیرش بی‌قید و شرط چمبرلین و هاگا، حساسیت به طرد داونی و فلدمن، انتظار از آینده مک ویرتر و تجربه مراقبت در کودکی بیفولکو، براون و هریس پاسخ دادند. یافته‌ها نشان داد که پذیرش بی‌قید و شرط بر حساسیت به طرد تاثیر منفی معنا‌دار داشت (0.05>p). مراقبت نامناسب در دوره‌ کودکی با تصور از آینده رابطه منفی معنا‌دار و با حساسیت به طرد رابطه مثبت معنا‌دار داشت. همچنین حساسیت به طرد بر تصور از آینده تاثیر منفی معنادار داشت(0.05>p). یافته‌ها از تاثیر مستقیم پذیرش بی‌قید و شرط بر تصور از آینده حمایت نکردند. با توجه به یافته‌ها می‌توان نتیجه گرفت که با بهبود کیفیت مراقبت در کودکی و پذیرش بی‌قید و شرط خود و کاهش حساسیت به طرد در کودکان کار می‌توان به بهبود زندگی آنان کمک کرد.

structural equations modeling of the relationship between childhood experience of care, sensitivity to rejection, unconditional self acceptance and imagine of the future in working children and adolescents

child labor is one of the social ills of today's society. this study aimed to investigate a structural model of unconditional self acceptance, rejection sensitivity, future expectations, and childhood experience care in working children. a correlational design using structural equation modeling was conducted. the statistical population of this study include the working child who lived in yazd and isfahan cities in 2020. a total of 160 children was selected using available sampling methid and answered to chamberlin and haaga’s unconditional self acceptance cale, downey and feldman’s sensitivity to rejection scale, mcwhirter’s future expectations scale, and bifulco, brown and harris’s childhood experience of care questionnaire. the findings showed that unconditional acceptance had a negative and significant effect on sensitivity to rejection (p<0.05). childhood experience of care had a negative and significant relationship with future expectations while being positively and significantly related to sensitivity to rejection. likewise, rejection sensitivity had a significant and negative effect on future expectations (p<0.05). the results did not support the direct effect of unconditional acceptance on future expectations. regarding the results, it can be concluded that improving childhood care, reducing sensitivity to rejection, and working on the unconditional acceptance of these children, helped to improve their lives.