تبیین ذهن آگاهی بر اساس تنظیم هیجان و فعالیت نظام های بازداری- فعالسازی رفتاری در دانشجویان

هدف از پژوهش حاضر تبیین ذهن آگاهی بر اساس تنظیم هیجان و فعالیت نظام های بازداری-فعالسازی رفتاری در دانشجویان بود. طرح پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه‌ آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان دانشگاه بوعلی سینا همدان درسال تحصیلی 98-97 بود. تعداد 373 دانشجو به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و پرسشنامههای ذهن آگاهی فرایبورگ، نظام های بازداری-فعالسازی رفتاری کارو و وایت و پرسشنامه راهبردهای تنظیم هیجان گروس و جان روی آنان اجرا شد. برای تحلیل دادهها از ضریب همبستگی پیرسون و مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج نشان داد که نظام بازداری رفتاری بر ذهن آگاهی اثر مستقیم و منفی دارد (0/01>p). نظام فعالسازی رفتاری بر ذهنآگاهی اثر مستقیم و مثبت دارد (0/01>p). ارزیابی مجدد هیجان بر ذهن آگاهی اثر مستقیم و مثبت دارد (0/01>p). سرکوبی هیجان بر ذهن آگاهی اثر مستقیم و منفی دارد (0/01>p). بر اساس یافته ها می توان نتیجه گرفت که نظام بازداری-فعالسازی رفتاری و ارزیابی مجدد و سرکوبی هیجان متغیرهای هستند که تعیینکننده‌ سطوح ذهن آگاهی است. مدل پیشنهادی از برازش مطلوبی با داده ها برخوردار بود.

Explain the Mindfulness Based on Emotion Regulation and Behavioral Inhibition-Activation Systems in University Students

The present study aimed to explain the mindfulness with due attention to emotion regulation and Behavioral Inhibition/Activation Systems among university students. The statistical population of this study is all university students of BuAli Sina University in Hamadan in the academic year 20182019. 373 subjects were selected by Convenience sampling method sampling method. Students completed Fariburg mindfulness questionnaire, Caro White behavioral inhibition/ activation systems questionnaire, and Gross John Emotion regulation Strategies Questionnaire. Pearson correlation and Structural equation modeling were used for data analysis were used To analyze the data. The results showed that behavioral inhibition system has a direct negative effect on Mindfulness (P<0/01). The behavioral activation system has a direct positive effect on mindfulness(P <0/01). Reassessment of excitement has a direct positive effect on mindfulness (P <0/01). Emotional suppression has a direct negative effect on Mindfulness. (P <0/01). According to the findings, it can be concluded that behavioral activation inhibitory system and reevaluation and Emotional suppression are variables that determine levels of mindfulness. The proposed model has a good fit with the data.