مقایسه‌ الگوی ساختاری پردازش شناختی خودکار بر همجوشی شناختی دانشجویان دانشگاه پیام نور و علوم پزشکی

هدف پژوهش حاضر ارائه‌ الگوی ساختاری تاثیر پردازش شناختی خودکار بر همجوشی شناختی بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه‌ آماری آن را دانشجویان دانشگاه های پیام نور و علوم پزشکی فارس تشکیل دادند با استفاده از فرمول مورگان و روش نمونه گیری خوشه ای، تعداد 379 نفر انتخاب شدند ابزارهای جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه های گیلاندرز و همکاران (2010) و هولن و همکاران (1986) بود که با روش آماری مدل معادلات ساختاری تجزیه وتحلیل شد. نتایج نشان داد که اثر مستقیم پردازش شناختی خودکار بر همجوشی شناختی در مدل کل (581/0)، در مدل دانشگاه پیام نور (459/0) و در مدل دانشگاه علوم پزشکی (261/0) معنی دار بود. همچنین اثر مستقیم همجوشی شناختی بر همجوشی و گسلش در هر سه مدل، ازنظر آماری، معنیدار گزارش شد و درنهایت اثرات مستقیم پردازش شناختی خودکار بر اعتمادبه نفس پایین، عدم سازگاری شخصی، خودپنداشت منفی و انتظارات منفی و بییاوری در مدل کل، پیام نور و علوم پزشکی ازنظر آماری در سطح 0.05 معنیدار بود. به طورکلی در بررسی اثرات مستقیم، همجوشی شناختی، تاثیر بیشتری بر همجوشی نسبت به گسلش شناختی داشت و از بین مولفه های چهارگانه، پردازش شناختی خودکار تاثیر بیشتری بر عدم سازگاری شخصی داشت.