مقایسه ارتباط نگرش مذهبی و رابطه پدر فرزندی با سازگاری اجتماعی در فرزندان جانباز و عادی شهر تهران

یکی از پیامدهای جنگ ،‌ مجروحانی هستند که دچار صدمات جسمی ،‌روانی و عاطفی شده اند که به نوبه خود می تواند مشکلات رونی و رفتاری متعددی برای فرد جانباز و اعضای خانواده ی وی به وجود آورد . از این رو ، بررسی و شناسایی عوامل مرتبط با سازگاری اجتماعی آنان به منظور تدوین برنامه های آموزشی مناسب ، واجد اهمیت است . هدف اصلی پژوهش حاضر تعیین ارتباط نگرشی مذهبی و رابطه پدر - فرزندی با سازگاری اجتماعی فرزندان جانباز و عادی شهر تهران میباشد . روش پژوهش پس رویدادی است و جامعه آماری شامل دانش آموزان دختر و پسر خانواده های جانبازان و عادی سالهای اول تا سوم دبیرستان شهر تهران بود . نمونه آماری 480 دانش آموز را در بر می گرفت که 240 نفر متعلق به خانواده های جانبازان و 240 نفر نیز مربوط به خانواده های عادی بودند که با روش نمونه گیری خوشه ای از مناطق شمال ،‌جنوب ، مرکز ، غرب و شرق تهران انتخاب شدند . ابزار سنجش این پژوهش ‹‹ پرسشنامه های نحوه ی ارتباط پدر - فرزندی ، بخش سازگاری اجتماعی ›› ‹‹ آزمون شخصیتی کالیفرنیا ›› ، و ‹‹ پرسشنامه ی نگرش مذهبی ›› بود . در این پژوهش علاوه بر آمار توصیفی از آمار استنباطی و رگرسیون چندگانه نیز استفاده شده است . نتایج پژوهش بیانگر آن است که بین نگرش مذهبی و رابطه پدر 0 فرزندی با سازگاری اجتماعی همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد . نگرش مذهبی دانش آموزان پسرفرزند جانباز نسبت به دانش آموزان پسر افراد عادی قوی تر بود ، اما بین دانش آموزان دختر تفاوت معناداری مشاهده نشد . همچنین بررسی سازگاری اجتماعی فرزندان در هر دو گروه نشان داد که رابطه پدر - فرزندی و نگرش مذهبی دانش آموزان نقش مهم و اساسی در سازگاری اجتماعی آنان دارد . در پایان ، هم سویی و ناهم سویی یافته ها با پژوهش های پیشین مورد بحث واقع شده است .