بررسی رابطه باورهای خودکارآمدی بر سلامت روانی و موفقیت تحصیلی دانشجویان

هدف پژوهش حاضر ‹‹ برسی تاثیر باورهای خودکارآمدی بر سلامت روانی و موفقیت تحصیلی دانشجویان پسر و دختر در گروههای تحصیلی علوم تجربی، ریاضی و انسانی می باشد . در این پژوهش که یک مطالعه ی علی مقایسه ای است ، برای آزمون فرضیه ها ،‌376 دانشجوی دختر و پسر از دانشگاه شهید بهشتی به صورت تصادفی طبقه ای انتخاب شدند . کلیه آزمودنی ها با استفاده از ‹‹ مقیاس خود کارآمدی عمومی شرر›› و همکاران ( gses) و ‹‹ فهرست سلامت روانی ›› ( scl-25)‌مورد ارزیابی قرار گرفتند . به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تی مستقل و تحلیل واریانس یکراهه ( anova) و ضریب همبستگی پیرسن استفاده شد . نتایج بدست آمده بیانگر آن است که ‹‹ باورهای خود کارآمدی قوی›› بر ‹‹ سلامت روانی ›› دانشجویان موثر نمی باشد . همچنین تفاوتهای باورهای خود کارآمدی نمونه بررسی با توجه به ‹‹ جنس و گروههای تحصیلی ›› معنادار نیست . افزون بر این ، نتایج آشکار ساختند دانشجویانی که از سطح باورهای خود کارآمدی قوی برخوردارند دارای اضطراب بیشتر ولی گروهی که باورهای خود کارآمدی ضعیفتری دارند ،‌افسرده تر ، هراسناکتر و وسواسی تر از سایرین هستند . با اینکه رابطه بین باورهای خود کارآمدی با مولفه های سلامت روانی نظیر اضطراب ، افسردگی حساسیت بین فردی، هراس و وسواس اجبار معنادار است ولی رابطه ی معناداری بین این باورها با مولفه های روان گسسته گرایی و پارانوئید مشاهده نگردید.