تاثیر دانش فراشناختی و آموزش روش خودپرسشگری هدایت شده بر عملکرد حل مساله کودکان...

به منظور بررسی تاثیر میزان دانش فراشناختی، نحوه کلامی کردن تفکر، و نیز اثر تعاملی این دو بر عملکرد حل مسئله کودکان، با استفاده از یک طرح عاملی 4×2 (نحوه کلامی کردن تفکر دارای 4 سطح × 2 سطح) 64 دانش آموز پایه دوم راهنمایی از دو سطح دانش فراشناختی زیاد و کم به هنگام حل مسایل هندسه ملزم به انجام 3 نوع کلامی کردن تفکر ( خود پرسشگری هدایت شده، خود پرسشگری هدایت نشده و خودگویی) شدند، که نتایج در مقایسه با یک گروه کنترل (بدون بیان کلامی افکار) مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از اجرای این آزمایش سه یافته اساسی را آشکار ساخت: 1) صرفنظر از نحوه کلامی کردن تفکر، کودکان دارای دانش فراشناختی زیاد در حل مسئله بهتر از کودکان دارای دانش فراشناختی کم عمل کردند؛ 2) کودکانی که ملزم به انجام خودپرسشگری هدایت شده شده بودند در حل مسئله بهتر از آزمودنیهای ملزم به خودگویی صرف و گروه کنترل عمل کردند؛ و 3) معلوم شد که تاثیر مثبت کلامی کردن فکر بر عملکرد حل مسئله بستگی به میزان دانش فراشناختی فرد دارد؛ یعنی کودکان دارای داشن فراشناختی زیاد، در مقایسه با کودکان دارای فراشناختی کم، به هنگام حل مسئله می توانند بهره بیشتری از به کلام در آوردن افکار خود ببرند. یافته اخیر موید این فرضیه است که بیان کلامی فکر فی نفسه تاثیری برعملکرد حل مسئله ندارد، بلکه از طریق متمرکز نمودن توجه فرد بر روند پردازش مسئله و درنتیجه راه اندازی فرایندهای فراشناختی است که باعث ارتقا عملکرد می گردد.