اثربخشی روایت درمانگری به شیوۀ مشاورۀ گروهی بر عملکرد خانوادۀ زنان دارای همسر معتاد

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی رویکرد روایت درمانگری به شیوۀ مشاورۀ گروهی بر عملکرد خانوادۀ زنان با همسر معتاد بود. این مطالعه از نوع آزمایشی با طرح سری زمانی پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل به شمار میرود. آزمودنی ها 44 نفر با نمرۀ عملکرد خانواده پایین تر از میانگین جامعه در منطقۀ 10 تهران بودند که به روش نمونه گیری داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. هر گروه شامل 20 نفر بود و هر دو گروه در شرایط یکسان پس از انجام مصاحبه فردی با مقیاس عملکرد خانواده ارزیابی شدند. گروه آزمایش به مدت 01 جلسه تحت روایت درمانگری گروهی قرار گرفت و گروه کنترل هیچ آزمایشی را دریافت نکرد. در پایان دوره، یک ماه و سه ماه پس ازآن هر دو گروه مجدداً مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته های پژوهش با آزمون تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بنفرونی تحلیل شدند. عملکرد خانواده (حل مشکل، ارتباط، نقش ها، همراهی عاطفی، آمیزش عاطفی، کنترل رفتار و عملکرد کلی) زنانی که تحت روایت درمانگری گروهی قرار گرفتند نسبت به زنانی که در دوره شرکت نکردند، به طور چشمگیری افزایش یافت.