جایگاه شهروندان تهرانی در نردبان آرنستاین: بررسی جنسیتیِ بُعد مشارکتی حق به شهر

مقدمه: حق به شهر لوفور مهیاکننده یک بازاندیشی رادیکال از اهداف، تعاریف و محتوای اجتماعات سیاسی است و مفهوم مشارکت در آن جایگاهی کلیدی دارد. این پژوهش با استفاده از نردبان مشارکت آرنستاین که یک سازه مفهومی برای سنجش مشارکت شهروندی است، به بررسی مشارکت شهروندان تهرانی و ارتباط آن با حق به شهر می پردازد. روش: مطالعه حاضر به روش پیمایش و با نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای در بین 879 نفر از شهروندان مناطق 22گانه شهر تهران اجرا شد. یافته ها: دخالت شهروندان در طراحی فضا در سطح بسیار پایینی قرار داشته و در میزان مشارکت آنان تفاوتهای جنسیتی وجود ندارد. بحث: پیوند یافته های تحقیق با مفهوم حق به شهر لوفور و مشارکت شهروندان در فضای شهری گویای این است که نظم حاکم، در طراحی فضایی، سرمایه و طبقه را بیش از جلب مشارکت عموم شهروندان و جنسیت مورد توجه قرار می دهد و گفتمان هژمونیک سرمایه بر طراحی فضایی حاکم است. این مسئله با روندهای سازمانی نهادینه شده در ارتباط است و هرگونه تغییر در آن، نیازمند تغییرات در ساختارهای سازمانی مشارکت شهروندی است.

Citizens Position in Arnestein's Ladder: Gender Analysis of Participatory Dimentsion of Right ti the city

Introduction: Lefebvre's right to the city is a radical reconceptualization of goals, definition and content of political communities and the concept of participation plays a great role in it. This project has used Arnestein ladder of participation as a conceptual construct to evaluate different levels of citizen participation, as well as the relation between participation and Lefebvre's idea of the right to the city.Method: This study has been conducted by survey method using multistage cluster sling on 879 citizens of 22 municipalities of the city of Tehran.Findings: Citizen Participation in urban design is very low and at the tokenism level while there are no gender differences in the levels of participation.Debate: Implementing Lefebvrersquo s concept of right to city in this study indicates that in designing urban spaces, capital and class are considered prominent factors by urban authorities while public participation and gender are neglected. The hegemonic discourse of capital is prevalent in the urban space planning. This situation is rooted in the institutional mechanisms and structures thus any change to the current trends, requires alterations in structures of citizen participation.