ارزیابی میزان رضایت از کیفیت زندگی در شهر های کوچک با روش فازی

مقدمه: ارزیابی و اندازه‌گیری ادراک ذهنی مردم از کیفیت زندگی، روشی اساسی برای پایش سیاست‌ها و میزان تحقق برنامه‌های توسعه است که در این راستا، پژوهش حاضر به ارزیابی کیفیت زندگی در دو روستای ارتقایافته به شهر (بُردِخون و بَنَک) در دو زمان قبل و بعد از شهر شدن و تبیین اثرگذاری این ارتقاء در بهبود کیفیت ذهنی زندگی ساکنان محلی پرداخته است.روش: این پژوهش از نوع کاربردی و روش آن توصیفیتحلیلی است. داده‌های مورد نیاز با پیمایش در بین 278 سرپرست خانوار در دو شهر بُردِخون و بَنَک بدست آمده و تحلیل داده‌ها از طریق جعبه ابزار فازی در نرم افزار matlab انجام شده است.نتایج: میزان کیفیت زندگی در سکونتگاه‌های مورد مطالعه در زمان قبل از شهر شدن با ضریب 0/485در حد «نسبتاً نامطلوب» قرار داشت، اما در زمان بعد از شهر شدن، میزان رضایتمندی با ضریب 701/0 به حد « نسبتاً مطلوب» ارتقاء یافته است.بحث: نتایج پژوهش بیانگر نقش موثر سیاست تبدیل روستا به شهر در بهبود چشمگیر کیفیت زندگی در محدوده مورد مطالعه می‌باشد.