بهینه سازی زمان بندی الگوریتم های موازی با استفاده از الگوریتم ژنتیک

زمانبندی مجموعه ای از ماشین های موازی که در یک محیط هستند، هم از نظر تئوری و هم از نظر کاربردی مهم است. از نظر تئوری، تعمیم مساله ی زمانبندی یک ماشین است و از نظر کاربردی صحت منابع موازی در جهان واقعی میباشد. وقتی ماشین ها، کامپیوتر باشند یک برنامه ی موازی نیاز است زیرا اعضای مجموعه به طور موازی اجرا میشوند و این اجرا براساس ارتباطات تقدمی آنها است. مزیت اجرای زمان بندی وظایف، قدرت محاسباتی کامل را فراهم میکند که به وسیله ی سیستم چندپردازنده یا چندکامپیوتری به دست میآید. در این مقاله نشان میدهیم مساله ی تخصیص تعدادی وظایف ناهمسان در سیستم های چندپردازنده یا چندکامپیوتری چگونه است. مدل فرضی سیستم شامل تعداد پردازندهی همسان است و در یک زمان، فقط یک وظیفه، روی یک پردازنده اجرا میشود و نیز همه ی زمانبندی ها و وظایف، غیر انحصاری هستند