اندازه گیری کارایی صندوق های سرمایه گذاری مشترک

این مقاله به ارزیابی عملکرد صندوق های سرمایه گذاری مشترک که هم اکنون در کشور فعال هستند، می پردازد. ارزیابی با استفاده از معیارهای سنتی و روش تحلیل پوششی داده ها(dea) انجام گرفته است. روش dea با در نظر گرفتن ورودی ها و خروجی های بیشتر نسبت به روش های سنتی معیار مناسب تری برای ارزیابی عملکرد این صندوق ها می-باشد. ورودی ها شامل انواع شاخص های ریسک همچون انحراف استاندارد، بتای بازار و جذر نیم- واریانس و نیز هزینه‏های صدور و ابطال واحدهای سرمایه گذاری می باشند. خروجی ها نیز شامل نرخ بازده مورد انتظار و نسبت دوره برتر می باشند. نتایج بیان گر آن است که رتبه بندی بر اساس شاخص های مختلف سنتی تقریباً یکسان است و چنان چه با همان اطلاعات از روش dea جهت ارزیابی استفاده شود نتیجه دقیقاً همان خواهد بود. بر اساس نتایج حاصل از روش dea از تعداد 29 صندوق مورد بررسی 8 صندوق از کارایی کامل برخوردار هستند. ناکارایی سایر واحد در ورودی ها به ترتیب ناشی از عواملی همچون درصد هزینه صدور واحدهای سرمایه گذاری، شاخص نیم- واریانس، انحراف استاندارد و بتای بازار می-باشد. این ناکارایی در خروجی ها ابتدا ناشی از پایین بودن نسبت دوره برتر و سپس نرخ بازده می باشد. برای رسیدن به کارایی، این صندوق ها باید در صدد کاهش ورودی ها به ویژه درصد هزینه های صدور واحدهای سرمایه گذاری باشند.