بررسی نقش نفوذپذیری در ارتقا کیفیت محیط محله (مطالعه موردی: محله نارمک تهران)

پرداختن به ارتقا کیفیت محیط، از مهمترین رسالت های شهرسازان است. مقاله ی حاضر بر نقش نفوذپذیری در ارتقا کیفیت محیط در مقیاس محله تاکید دارد. جهت گیری های متناقضی در خصوص تاثیر نفوذپذیری بر کیفیت محیط دیده می شود؛ فلذا این پژوهش با بررسی ابعاد نفوذپذیری و واکاوی اثرات مثبت و منفیِ آن بر کیفیت محیط، درصدد پاسخگویی به این ابهام بوده است. نتایج حاکی از آن است که با اتخاذ دیدگاهی منعطف می توان ناهمسویی ها را به حداقل کاهش داد؛ در این راستا می توان با محور قرار دادن توقعات موضوعی و موضعی به‌عنوان مبنای تغییرات نفوذ پذیری در جهت ارتقا کیفیت محیط گام برداشت. این مهم با ارایه ی مدل روابط متقابل کیفیت محیط و نفوذپذیری به انجام رسیده است. آزمون این ارتباط در محله ی نارمک از طریق پرسش‌نامه و برداشت میدانی در قالب ارزیابی 51 سنجه و با به‌کارگیری تکنیک سوآت به راهبردهایی کلی شامل برقراری تعادل در «تردد سواره و پیاده»، «ارتباط و انزوای فضاها» و «تقاضای نفوذ به بافت» منتهی شده است.