بازنگری فرایند طراحی (رمزگشایی «قیاس » به عنوان روش اصلی آفرینش فضا و فرم)

در این مقاله به منظور بررسی روش های «آفرینش فرم و فضا »، ابتدا «فرایند طراحی » و مراحل کلی دوگانه ی آن یعنی «تحلیل » و «ترکیب » مطالعه شده است، سپس این روش ها در آرای برخی نظریه پردازان معاصر مقایسه و نقد شده، آثار موفق برخی از طراحان معاصر و روش طراحی آنان با روش های فوق مقایسه و به این ترتیب روش های طراحی و آفرینش فرم در محیط مصنوع بازنگری شده است. یافته اصلی این پژوهش این است که «قیاس » به معنای ارزیابی و سنجش فرم نهایی (مرحله «ترکیب ») با مولفه های تحلیلی (مرحله «تحلیل ») به عنوان یکی از مراحل و عوامل اصلی روش های آفرینش فرم و فضا محسوب شده که بر اساس چگونگی تخیل و تصور طراح می تواند طیفی از «مستقیم « ،» عینی »، و «درونی »، تا «غیر مستقیم ،» «ذهنی »، و «برونی » را در فرایند طراحی شامل شود. همان طورکه «قیاس » دارای این درجات «درونی » و «برونی » است، مولفه های «تحلیل » نیز از درجه «درونی » (برنامه، سایت) تا «برونی » (نمونه ها، پدیده ها) قابل تشخیص هستند.