قلمروپایی در سکونتگاه‌های دانشجویی

ایجاد قلمرو نقشی اساسی در کیفیت زندگی در سکونتگاه‌های دانشجویی دارد. این مقاله به بررسی قلمروپایی در سکونتگاه دانشجویی و تاثیر معماری بر تامین نیازهای روانی دانشجویان پرداخته است. از آن‌جا که در روانشناسی محیطی مفاهیم ازدحام و تراکم، شخصی سازی، خلوت و قلمرو ارتباط معنایی عمیقی دارند، به آن‌ها پرداخته شده است. برای بررسی دقیق‌تر موضوع و مشاهده‌ی عملکردی قلمروپایی، سکونتگاه فاطمیه کوی دانشگاه تهران، یکی از بزرگترین سکونتگاه‌های دختران در خاورمیانه، به عنوان نمونه‌ی موردی انتخاب شد. به منظور دستیابی به پژوهش، به نقش قلمروپایی در دو مقیاس خرد یا فضای شخصی (درون اتاق) و مقیاس میانی که فضای عمومی‌ شامل مجوعه‌ای از اتاق‌ها به همراه فضاهای نیمه عمومی می‌شود، صورت پذیرفته است. در هر مقیاس با بررسی وضعیت موجود جامعه‌ی آماری و میزان رضایت دانشجویان، مشکلات این سکونتگاه از دیدگاه روانشناسی محیطی واکاوی شده و پیشنهادهایی کاربردی برای طراحی سکونتگاه‌های دانشجویی در مقیاس‌های مختلف ارایه شده است.