بررسی ساختار معماری و عملکرد زیست محیطی مساکن بومی پایدار لاهیجان

خانه های شیکیلی یا همان بناهای مسکونی بومی لاهیجان، واقع در شمال ایران، را می توان همچون موجودات زنده ای تصور کرد که بیانگر قرن ها، استفاده بهینه از مصالح، روش های ساخت و ملاحظات اقلیمی می باشند. در این مطالعه، مستندات معماری و ویژگی های اقلیم شناسی حدود 26 گونه از خانه های چوبی به جا مانده از قرن چهاردهم هجری شمسی این منطقه مورد بررسی قرار گرفته است. به علاوه ترکیب خاص متغیرهای زیست محیطی موجود که اصول فنی و شرایطی مطلوب متناسب با خرد اقلیم مذکور را منجر می شود، مورد توجه قرار داده است. ترکیب یاد شده را می توان طراحی پایدار نامید؛ که عبارت است از رویکردی اندیشمندانه به اقلیم و محیط زیست با به کارگیری فناوری و اصول طراحی مناسب می باشد. این نوع طراحی مبتنی بر شکل قرارگیری ساختمان، تنظیم فضایی، جریان هوا، بازشوها و فرم کلی ساختمان می باشد. هدف از این مطالعه، مستند سازی و ارزیابی کمی و کیفی اصول مرتبط با این نوع معماری است.