نقش مولفه های کالبدی معنایی مکان های عمومی مجتمع های مسکونی در حضور پذیری سالمندان (مطالعه موردی : شهرک اکباتان)

توجه به پاسخگویی محیط های کالبدی برای گروه های اجتماعی بهره بردار در محیط های روزمره انسانی از دغدغه های اصلی طراحان بوده است. علی رغم توجه معماران و برنامه ریزان در طراحی فضاهای عمومی مجتمع های مسکونی، روش و معیار  شهودی ً مشخصی در فرایند طراحی بر اساس حضور پذیری گروه های بهره بردار ارائه نشده است و نبود آن منجر به تعاریف عمدتا توسط طراحان از حضور پذیری گروه های انسانی در مکان گردیده است. بر این اساس، مقاله برمبنای مدل معنای محیطی باهدف تبیین نقش مولفه های کالبدیمعنایی در حضور پذیری گروه اجتماعی سالمندان به تحلیل مولفه های تاثیرگذار می پردازد. روش  داده ها 1تحقیق مقاله کیفی و بر اساس راهبرد تفسیری تحلیلی و با ابزار مشاهده و مصاحبه(بسته و باز) و با تحلیل همبستگی است. نتایج نشان می دهد کیفیت های کالبدی و معنایی فضا در حضور پذیری گروه های سنی سالمندان موثر بوده و در میان مولفه های مذکور آسایش محیطی، ایمنی امنیت فضایی از کیفیت های کالبدی و خوانایی از کیفیت های معنایی محیط بیشترین تاثیر را دارا است.