تبیین رابطه کیفیت فضای باز مسکن و میزان اضطراب کودکان بر مبنای نظریه رشد اریکسون (مطالعه موردی : مجتمع های مسکونی در تهران)

نظریه رشد اریکسون بیانگر اهمیت محیط زندگی و نقش بازی در دوران رشد کودک م یباشد. این درصورتی است که فضاهای مسکونی امروز ما توانایی پاسخگویی به نیازهای طبیعی کودکانمان را ندارند. این پژوهش که با هدف تدارک محیط ها و فضاهای مسکونی کارآمدتر و سالم تر و به تبع آن رضایت مندی ساکنان از مجموعه های زیستی انجام شده، به بررسیاثر ویژگ یهای فضایباز مجموعه های مسکونی به عنوان یکی از عوامل محیطی، بر روی چگونگی رشد کودک م یپردازد. باتوجه به رویکرد بین رشته ای تحقیق، زمینه روان شناسی محیطی برای تبیین فرضیه و آزمون آن مناسب تشخیص داده شد. این پژوهش در پی پاسخ به این پرسش است که؛ آیا مجتمع های مسکونی آپارتمانی می توانند فضای مناسبی برای رشد کودکان فراهم کنند؟ روش تحقیق به کار گرفته شده توصیفی از نوع علی مقایس های می باشد. نتایج حاصل از تحلیل واریانس یک راهه و ضریب همبستگی پیرسون نشان می دهد که بین اضطراب کودکان و رضایت از فضای باز مجتمع های مسکونی به لحاظ آماری رابطه معنادار وجود ندارد.