یک ساخت ناشناختۀ فعل التزامی در فارسی میانه
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
قائم مقامی احمد
|
|
منبع
|
پژوهش هاي ايرانشناسي - 1395 - دوره : 6 - شماره : 1 - صفحه:125 -136
|
|
چکیده
|
در زبان فارسی میانه، مانند بسیاری از زبان‌های دیگر، یکی از وجوه فعل التزامی است که هم در زمان مضارع و هم در زمان ماضی کاربرد داشته، ولی در متون موجود فقط از بعضی صیغه‌های آن شواهدی در اختیار است. ماضی التزامی در فارسی میانه کم‌کاربردتر از مضارع التزامی است و ظاهراً محدود است به بعضی افعالی که از ماده یا بن ماضی فعل و فعل معین hād ساخته شده‌اند. با این حال، صورت دیگری از افعال التزامی هم در متون موجود به کار رفته که از مادۀ ماضی و صرف مضارع فعل būdan ساخته می‌شده و در کتاب‌های دستور ذکری از آن نشده است. این ساخت در فارسی جدید (یا فارسی دری) هم استمرار پیدا کرده و منشا آن را نیز می‌توان در ساخت‌های فعلی ترکیبی زبان‌های ایرانی باستان (یعنی اوستایی و فارسی باستان) نشان داد.
|
|
کلیدواژه
|
دستور تاریخی، فارسی میانه، فارسی جدید، ساخت فعل، وجه التزامی
|
|
آدرس
|
دانشگاه تهران, گروه فرهنگ و زبان های باستانی, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
qaemmaqami@ut.ac.ir
|
|
|
|
|
|
|