محوطه های نویافته دوره ایلام میانی در منطقه میان کوهِ شهرستان اردل، چهارمحال و بختیاری

بخش میان کوهِ شهرستان اردل در استان چهارمحال و بختیاری به سبب دارا بودن کوه های مرتفع، دره‌های عمیق و دشت های میانکوهیِ کوچک و قرارگیری در مسیر کوچ عشایر از گذشته های دور تاکنون مورد توجه انسان بوده است. این منطقه دارای دو چشم انداز کاملاً متفاوت است. بخشی از آن باوجود رشته کوه چهل‌چشمه و گره با ارتفاعی بیش از 3500 متر دارای زمستان های سرد و تابستان های معتدل و بخشی با ارتفاعی کم بین 1100 تا 1800 متر در تابستان ها گرم و در زمستان ها سرد است. این ویژگی های جغرافیایی و آب و هوایی باعث شده که منطقه میان کوه دارای چراگاه های بسیار غنی در بیشتر ماه های سال باشد و ازاین رو منطقه ای بسیار مستعد برای شکل گیری و توسعه جوامع انسانی با معیشت دامداری از دورترین ایام به این سو بوده است. طی سه فصل بررسی که در این منطقه در سال‌های 1387 تا 1390 انجام شد، شماره 25 محوطه ایلام میانی شناسایی و ثبت شد. بیشتر محوطه‌های شناسایی شده دوره ایلام میانی در دره های کوچک و بزرگ و دامنه ارتفاعات قرار گرفته اند و تمامی ویژگی های ریخت شناختیِ استقرارهای کوچ نشینی امروزی را دارند و تنها در چند محوطه شواهدی از تداوم استقرارها دیده می شود.