نقطه‌ای در تاریک‌خانه

جوامع ایران و ترکیه در نیمه نخست سده بیستم میلادی شاهد تغییرات ژرف و گسترده‌ای در راستای نوسازی بودند که جنبه‌های گوناگون حیات فردی و اجتماعی ایرانیان و ترکان را تحت تاثیر قرار داد. مقاله حاضر با تحلیل روانکاوانه دو داستان کوتاه از دو چهره شاخص داستان‌نویسی ایران و ترکیه، یعنی صادق هدایت (1903-1951م) و سعید فایق عباسی‌یانیک (1906-1954م)، به بررسی اثرات تغییرات اجتماعی بر شخصیت این دو نویسنده پرداخته است و مضامین انزواجویی، کناره‌گیری از اجتماع و بازگشت به زهدان در دو داستان کوتاه تاریک‌خانه اثر صادق هدایت و نقطه‌ای بر روی نقشه اثر سعید فایق با بهره‌گیری از مفهوم «واپس‌روی»، که جزو مکانیسم‌های دفاعی روان آدمی به شمار می‌رود، مورد واکاوی قرار گرفته‌اند.