لیکیه در دوران هخامنشی

امپراتوری قدرتمند هخامنشی قلمرو پهناوری را در بر می گرفت که آسیای صغیر امروزی نیز بخشی از آن را تشکیل می داد. آسیای صغیر از جمله مناطقی بود که در دوران کوروش بزرگ و لشگرکشی او به لیدیه تحت حکومت پارسیان درآمد و شهرهای این ناحیه در پی سیاست تقسیم فضایی کشور، به خشترپاون نشین های هخامنشی اضافه شدند. لیکیه نیز یکی از شهرهای واقع در خاک آسیای صغیر بود که در پی این لشگرکشی به تصرف پارسیان درآمد؛ با اینکه نام این شهر در هیچ یک از فهرست های رسمی هخامنشیان نیامده، اما براساس متون مورخان جزو خشترپاون-نشین هخامنشی محسوب می شد. شیوه حکومت سیاسی هخامنشیان فدراتیو بود و نواحی مفتوحه با حفظ استقلال داخلی تابع حکومت مرکزی بودند لیکیه نیز ضمن حفظ استقلال داخلی و در کنار حفظ فرهنگ بومی، عناصر پارسی را پذیرا شد و این مسیله از روی آثار و شواهد باستان شناسی برجای مانده از آن دوران اثبات می شود. عمده ی آثار فرهنگی و باستانی که از خانتوس، پایتخت لیکیه برجای مانده است نقش برجسته هایی است که از نقوش تخت جمشید الگوبرداری شده اند و حضور هخامنشیان را در این سرزمین اثبات می کنند. این پژوهش تحلیلی بر وجود و پذیرش عناصر هنر پارسی در آثار هنری لیکیه در دوران هخامنشی و مقایسه با آثار دوران هخامنشی در ایران و هم چنین جایگاه این استان در سیستم اداری هخامنشیان است