اقیلم دیرین فلات ایران در عصر نو سنگی

چکیدهامروزه در باستان شناسی عصر نوسنگی، دیرین اقلیم شناسی از رهیافت‌های بنیادین به شمار می‌آید. حدود هزاره دهم پ. م. تغییرات گسترده هولوسین، مقدمات انقلاب نوسنگی و پیدایش روستانشینی را فراهم کرد. تحولات هولوسین البته جغرافیای زیستی فلات ایران را هم دگرگون کرد؛ و در فاصله حدود 800/12 پ. م. تا 500/3 سال پ. م. دمای هوا و پوشش گیاهی و جانوری آن به دفعات متحول شد؛ تا این که اقلیم فلات ایران در حدود 500/3 سال پ. م. به ثبات امروزی رسید؛ که اطلاعات دیرین اقلیم شناختی آن تاکنون از دو دریاچه ارومیه و زریبار در نیمه غربی فلات ایران به دست آمده است؛ بنابراین درباره تحولات اقلیمی دوره هولوسین از نیمه غربی فلات ایران اطلاعات بیشتری نسبت به نیمه شرقی آن موجود است. تحولات هولوسین سبب شد که هسته روستانشینی اولیه و منشا چراگردی فلات ایران در منطقه زاگرس شمالی- مرکزی قرار بگیرد؛ بنابراین، روستانشینی اولیه در فلات ایران، همانند فلسطین و جنوب شرقی فلات آناتولی، منشا اقلیمی- جغرافیایی دارد؛ و از یک مدل انتشارگرا تبعیت می‌کند. خوزستان و آذربایجان از اولین مناطقی بودند که تحت تاثیر تحولات فرهنگی- اجتماعی زاگرس شمالی- مرکزی وارد عصر نوسنگی شدند. همچنین تحولات آب و هوایی هولوسین اولیه همچنین بر کیفیت معیشت ساکنان عصر نوسنگی فلات ایران تاثیرگذار بوده است؛ زیرا توسعه تدریجی خشک شدن اقلیم فلات ایران و گسترش نواحی بیابانی و نیمه بیابانی و پوشش نوع استپ، سبب پیدایش و تثبیت معیشت چراگردی و نیز کشت دیم گردید.