نگاهی تطبیقی به دخمه زرتشتیان در ایران و هند و جنبه‌های آیینی و دینی ساخت دخمه در سنت پارسیان
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
عنایتی زاده ایرج ,آموزگار ژاله
|
|
منبع
|
پژوهش هاي ايرانشناسي - 1397 - دوره : 8 - شماره : 1 - صفحه:93 -108
|
|
|
|
|
چکیده
|
زرتشتیان را رسم بر این بود که مردگان خود را برای تدفین در دخمه می نهادند. دخمه های اولیه آنان بنایی بسیار ساده بر دیوارۀ کوه بود. از دورۀ اسلامی دخمه های دست ساز از خشت و سنگ پدید آمد که به برج شهره شد. در هند، زرتشتیان مهاجر موسوم به پارسیان، رسم دخمه نشانی را حفظ کردند. با گذشت زمان، پارسیان دخمه های جدیدتری مطابق با هوای مرطوب هند ساختند. رسم بنیان دخمۀ پارسیان تانا خوانده می شود. اجزای این مراسم شامل گذاشتن شالوده و تقدیس بنای دخمه است که در آن اصولی همچون کوبیدن سیصد و یک میخ بر زمین و گرداندن طنابی پنبه ای به گرد این میخ ها رعایت می شد. شرح این مراسم در متونی چون روایات فارسی و متن پهلوی وجرکرد دینی ضبط شده است. از اواسط سدۀ نوزدهم رسم دخمه نشانی متاثر از جریان روشنفکری دینی در ایران منسوخ شد و در هند به چالش میان مذهبی های تندرو و اصلاح‌طلب پارسی تبدیل شد. در این پژوهش، انواع دخمه های زرتشتی بررسی و سیر تحول بنای دخمه با تکیه بر جنبه های آیینی و دینی آن ارزیابی می شود و به موقعیت دخمه های زرتشتی در عصر حاضر نیز توجه خواهد شد.
|
|
کلیدواژه
|
زردشتیان، پارسیان هند، آیین های مردگان، دخمه، تانا، پاوی
|
|
آدرس
|
دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات, گروۀ فرهنگ و زبان های باستانی ایران, ایران, دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات, گروۀ فرهنگ و زبان های باستانی ایران, ایران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|