زندگی و مرگ در اشعار فوزی معلوف و احمد شاملو

شاعران معاصر ایرانی و عرب، به ویژه شاعران مکتب مهجر در ادب عربی، زندگی، مرگ و سرنوشت انسان بعد از مرگ را به گونه‌های مختلف، دستمایه تاملات شاعرانه خویش قرار داده اند؛ چنانکه اندیشه در این موضوعات جریانی مداوم در شعر معاصر بوده است. فوزی معلوف و احمد شاملو دیدگاه های درخور توجه، و در بیش تر موارد مشابهی در این زمینه دارند. هر دو شاعر نسبت به زندگی بدبین هستند و آن را صحنه نبرد بین خیر و شر می بینند، هر چند شاملو در مواقعی که اوضاع اجتماعی بر وفق مراد اوست نسبت به زندگی خوش بین می شود. این دو مرگ را تنها راه نجات از دردها و سختی های زندگی می دانند. از دیدگاه آنان مرگ واقعیتی محتوم است که باید در مقابل آن سر تعظیم فرود آورد. این دو از دست مرگ به دامان عشق پناه می-برند، در عین حال مرگ را پایان زندگی انسان نمی دانند.