واکاوی رمان «حصار و سگ‌های پدرم»؛ بازتولید استبداد و پدرسالاری

پدرسالاری و ذهنیت مذکر در همه شخصیت‌های این رمان بی استثنا دیده می‌شود. نهادینه شدن قانون پدر در ناخودآگاه فردی و جمعی اعضای این حصار چنان شدتی دارد که حتی پس از مرگ جسمانی پدر هم این ساختار به شکل‌هایی دیگر بروز می‌یابد. شگرد روایی برای تسلط بر نظام نشانه‌های این متن در اختیار گرفته شده تا خود زبان به ابزار سرکوب بدل شود و سخن و گفتمان مونث را سرکوب کند؛ در واقع راوی آن سخنانی را که خود می‌خواهد از دهان پرسوناژهای مونث بیان میکند. ذهنیتی که استبداد درونی آن شده و در ناخودآگاه استبدادزده است خود میل به رهایی نخواهد داشت و با مرگ هر دیکتاتوری دیکتاتور دیگری را جایگزین آن خواهد کرد و تا پایان عمر باید در «گور، هم گنبد و هم گورستان» به سر ببرد. روح سنت اما بسیار قوی‌تر است و در ذهنیت، روابط اجتماعی و در نهادهایی همچون خانواده، مدرسه و دولت ساری است و در تضادی ابدی با نو شدن است. ما همیشه در حسرت و اندوه دیکتاتورها هستیم و بر فقدان آن‌‌‌ها مویه می‌کنیم.

Analysis of the novel My Father’s Dogs and Fence Reproduction of Oppression and Patriarchy

Patriarchy and male attitude are seen in all the characters of this novel indiscriminately.  The institutionalization of the father’s law in the individual and collective subconscious of the members of this fence is so intense that even after the physical death of the father, this structure appears in other forms. The narrative technique for controlling the signs system in the present text has been adopted so that language itself becomes a tool of repression and suppresses female speech and discourse; In fact, the narrator utters the desired words from on behalf of female characters. The mentality that has become an internal tyranny in the subconscious does not want to be liberated and will replace it with another dictator with the death of any dictatorship and will have to live in &graves, domes and cemeteries& for the rest of his life. The spirit of tradition, however, is much stronger, and is prevalent in mentality, social relations, and in institutions such as the family, the school, and the state, and is in eternal contradiction with renewal. We are always saddened by dictators and we mourn their absence.