بررسی و واکاوی مقایسه‌ای و تطبیقی شخصیت زن از نگاه فردوسی و مولوی

در منظومه‌های ایرانی، زنان نقش‌های گوناگون را عهده دار بوده‌اند. بر اساس تعالیم اسلامی و نصّ قرآن کریم، انسان خلیفه خدا بر روی زمین محسوب می‌شود و انسان‌ها از هر نژاد و جنسی با هم برابرند. شاعران و نویسندگان ایرانی در حقیقت زیباترین تشبیهات و مضمون‌های بکر و بدیع را در وصف زنان آفریده‌اند و با الهام آزاد، آثار جاودان از خود به یادگار گذاشته‌اند. از نظر آنان، نگاه به زن زندگی می‌بخشد و تبسّمش عشق آفرین است. محققان در تحلیل وگردآوری داده‌ها از روش تحقیق تحلیلیتاریخی به ویژه کتب «شاهنامه» و «مثنوی معنوی» مولوی استفاده کرده‌اند. نتایج تحقیق نشان می‌دهد: از نظر فردوسی، بزرگ‌ترین شاخص و جلوه‌ زن در «شاهنامه» این است که موجودی خردمند، هنرمند، صاحب رای، وفادار به شوی خویش باشد و خوارمایه نباشد و نیز او حافظ هویّت اندیشه ایرانشهری و ارزش‌های والای قومی و نژادی خویش است. نگاه مولوی به زن نگاهی نسبی و دوسویه است.

A comparative study of female personality from the perspective of Ferdowsi, Movlavi

In Iranian poetry, women have played various roles. According to Islamic teachings and the text of the Holy Quran, man is considered the caliph of God on earth and human beings of all races and genders are equal. In fact, Iranian poets and writers have created the most beautiful original similes and themes in the description of women, and with free inspiration, they have left lasting works. According to them, looking at a woman gives life and her smile is lovecreation. In analyzing and collecting data, researchers have used the method of analyticalhistorical research, especially the books &Shahnameh& and &Masnavi Manavi& by Movlavi. The results show: According to Ferdowsi, the greatest indicator and manifestation of woman in &Shahnameh& is that she is a wise being, artist, independant, loyal to her husband and not a foodie, and she is the guardian of the identity of Iranshahri thought and high ethnic and racial values. Movlavi’s view to women is relative and twosided.