سجال شعری به سبک تراژدی در شعر یحیی سماوی و محمد مهدی جواهری

شکی نیست که کشور عراق در دوران معاصر تاریخی بر فراز و نشیب داشته است، از سال 2003م که از سوی آمریکا و هم پیمانانش مورد حمله و اشغال قرار گرفت، حکومت ظالمانه صدام به پایان رسید، و مردم عراق بعد از سال‌ها تحریم، ستم، و بیچارگی وارد دورانی جدید گشتند که مظاهرش اشغال استعمارگری جدید آمریکا بود. شعرای عراقی به صدای فریاد و ستمدیدگان گوش فرادادند، و واکنش‌های مختلفی جهت مقاومت و پایداری ابراز کردند. یحیی سماوی یکی از شعرای عراقی که توانسته است، و در اشعارش نقش مثبتی در راستای بیداری مردم و رجال سیاست عراق از غفلت و سستی در قبال اشغالگر و چپاول‌های آن بازی کند. یحیی سماوی در قصاید مختلف سجال‌ها و چالش‌های شعری به وجود آورد، که طرف این سجا‌ل‌ها هم آمریکائی‌ها بودند و هم بعضی از سیاستمداران خائن و منفعت طلب، شاعر با سبک خاصی توانسته است مصائب و بدبختی‌های کشورش را به عنوان تراژدی دردناک ارائه نماید. اما سجال‌های شعری جواهری که تقریباً نصف قرنی از نظر زمانی با سماوی سابق‌تر بوده است، کاملاً از لحاظ سبک و شیوه طرح مختلف بوده است، اگرچه در هدف مشترک بوده‌اند. جواهری سجال‌هایش قرن بیستمی است، اما سماوی شعرش منحصر به زمان خویش است.

Poetic Intrest by Tragedy Style in the poetry of Yahya Samavi and Mohammad Mehdi Javaheri

There is no doubt that Iraq has experienced ups and downs in contemporary times, since 2003, when it was invaded and occupied by the United States and its allies, Saddam’s tyrannical regime ended, and the Iraqi people, after years of sanctions, oppression, and misery entered a new era which manifested in the occupation of new American colonialism. Iraqi poets listened to the voices of the oppressed people and expressed different reactions to resistance and stability. Yahya Samawi is one of the Iraqi poets who have been able to play a positive role in the awakening of the Iraqi people and politicians from neglect and laziness towards the occupier and its plunder. In various poems, Yahya Samawi created poetic challenges and interests, which were supported by both Americans and some traitorous and utilitarian politicians. The poet has been able to present the sufferings and misfortunes of his country as a painful tragedy in a certain style. But the poetic interest of Jawaheri, which is almost half a century older than Samavi, was quite different in style and design, although they shared a common purpose. Interests of Jawaheri’s interests are the twentieth century, but Samavi’s poetry is unique to his time.