تحلیل دو داستان «همای و داراب» و «موسی و فرعون» بر پایه الگوی روایی گریماس

با مطالعه در قرآن و «شاهنامه» فردوسی می‌توان شباهت‌هایی بین شخصیت‌ها و روایت‌های آن دو یافت. یکی از مشهورترین مکتب‌های روایت شناسی که در بررسی متون ادبی به کار می‌رود ساختارگرایی است. گریماس با ساده کردن الگوی تحلیل قصه پراپ نشان داد که همه عناصر شکل دهنده قصه قابل تجزیه، تحلیل و دارای نقش موثر هستند. او با ارائه فرضیه مدل کنشی، نقش شخصیت‌ها را در روایت مطرح می‌کند که با تمام روایت‌ها قابل تطبیق باشد. بر همین اساس در این پژوهش سعی بر آن است که ساختار روایتی داستان‌‌های «همای و داراب» و «موسی و فرعون» به عنوان نمونه‌ای از داستان‌های «شاهنامه» و قرآن بر مبنای نظریه گریماس مورد مطالعه قرار گیرد. پس از تجزیه و تحلیل متن، این نتیجه حاصل شد که بر اساس الگوی گریماس، هر دو داستان، روایتی کامل می‌باشند.

Analysis of two stories of Homay and Darab and Moses and Pharaoh based on the narrative pattern of Grimas

By studying the Qur’an and Ferdowsi’s Shahnameh, it can find similarities between the characters and their narrations. One of the most famous schools of narratology used in the study of literary texts is structuralism. By simplifying Prop’s story analysis model, Grimas showed that all the elements of a story can be analyzed and have an effective role. He introduces the role of characters in the narrative by presenting an action model hypothesis that is applicable to all narratives. Accordingly, in this research, it is tried to study the narrative structure of the stories of Homay and Darab and Moses and Pharaoh as an example of the stories of Shahnameh and the Qur’an based on Grimas’ theory. After analyzing the text, it was concluded that based on the Grimas model, both stories are complete narratives.