برجسته‌سازی در غزلی از مولانا

تحقیق حاضر با رویکردی از تحلیل ساختاری به نام برجسته سازی فرم و محتوای غزلی از مولانا را مورد بررسی قرار می‌دهد. برجسته سازی به معنای ظرفیت شاعر در بکارگیری بازی‌های زبانی و موسیقایی و امکانات هنری خود است. به گونه‌ای که طرز بیان خود آشنازدا و برجسته ساز باشد. مولانا با بهره گیری از سازه‌های برجستگی متن از قبیل بازی های آوایی، واژگانی، نحوی و موسیقایی، هماهنگی جالب میان ساختار و محتوا را نوآوری کرد. هدف این مقاله در این است که تصویری را از درجه هنری و برجستگی مولانا به دست دهیم. در این تحقیق از روش تحلیلی توصیفی بر طبق رویکرد ساختاری بهره برده شد تا غزل را از لحاظ برجسته سازی آوایی، واژگانی، نحوی، و معنایی بررسی کند. یافته تحقیق حاضر این است که مولوی با یاری جستن از نوآوری های ساختاری و معنایی، زبان شعری خود را از هنجار معمول در اشعار دیگران جدا و متمایز کرده است. زیباشناختی غزل مولانا در هنر بهره‌گیری مناسب و متَقَدِّم از همین مولفه ساختاری و معناشناختی تحقق یافته است.

Highlighting (Part of Speech) in a Sonnet by Rumi

The present research studies the structure and content of a sonnet by Rumi with structural analysis approach called highlighting. Highlighting means the poet’s capacity to use his (or her) linguistic and musical games and artistic possibilities; in a way that his own expression is defamiliarizing and prominent. Rumi created interesting harmony between structure and content by enjoying highlighting structures of the text such as phonetic, lexical, syntactic and musical structures. The purpose of this article is to propose an image of Rumi’s artistic and prominence level.  The present research which analyticaldescriptive method is used according to the structural approach studies the sonnet in terms of phonetic, lexical, syntactic and semantic aspects. The result of the present study is that Rumi, has separated and distinguished his poetic language from the usual norm in the poems of others benefitting structural and semantic innovations,. The aesthetics of his sonnets in the art of proper and critical use of this structural and semantic component has proved.