بررسی شخصیت شناسی امام سجاد(ع) در میمیه فرزدق با توجه به دیدگاه گوردون آلپورت

مدح از جمله اغراض شعری است که شاعران به وسیله آن خود و ممدوحشان را به مردم معرفی نموده و در یادها ماندگار می‌کنند. فرزدق از جمله شاعران عصر اموی است که در طول تاریخ به عنوان شاعر شیعی شناخته شده است. او قصیده میمیه خود را به مدح امام سجاد(علیه السلام) که هم عصر با این شاعر بوده‌اند، اختصاص داده و در آن به معرفی شخصیت امام پرداخته است. شیوه فرزدق در این قصیده در حیطه علم روان‌شناسی به نظریه گوردون آلپورت نزدیک است. لذا بر آن شدیم تا شیوه شخصیت‌شناسی فرزدق در قصیده میمیه را با نظریه گوردون آلپورت مقایسه و تطبیق نمائیم. در این میان روان‌شناسی به عنوان یکی از شاخه‌های علوم انسانی در بسیاری از زمینه‌ها با ادبیات تناسب موضوعی دارد و ضرورت انجام پژوهش‌های مشترک میان این دو مقوله احساس می‌گردد. در این مقاله با رویکرد نقد روانکاوانه از متن قصیده میمیه فرزدق که به مدیحه امام سجاد(علیه السلام) معروف است را مورد بررسی قرار داده تا از لابه‌لای واژگان ادبی مقصود اصلی شاعر دست یابد.

A study on Imam Sajjad’s Personality in Farzadaq According to Gordon Allport’s Viewpoint

Praise is one of the poetic purposes by which poets introduce themselves and their beloved to the people to keep in memories. Farzadaq is one of the poets of the Umayyad era who has been known as a Shiite poet throughout history. He dedicated his ode in praise of Imam Sajjad who was a contemporary with him and introduced Imam’s character. Farzadagh’s method in the mentioned ode is very close to Gordon Allport’s theory in the field of psychology. Thus this paper decides to compare and contrast Farzadagh’s personality style in Meymeh’s ode with Gordon Allport’s theory. Psychology as one of the humanities branches is subject to the relevant literature in many respects and the need for joint research between two categories is felt. In this article the author examines the ode’s text of Meymeh by Farzadagh with a psychoanalytic critique approach which is known as the eulogy of Imam Sajjad in order to achieve the main purpose of the poet amongst all literary lexicons.