بررسی تطبیقی مشروعیت تثویب از دیدگاه تشیع و اهل سنّت

علمای امامیّه اتفاق نظر دارند بر اینکه تثویب در اذان حرام بوده و هرگز جزء اذان صبح نبوده است ولی میان علمای اهل سنّت درمورد اینکه تثویب در اذان جایز است یا خیر، اختلاف است. غالب علمای اهل سنت گفتن این جمله را در اذان صبح مشروع و مستحب و ترک آن را نیز مکروه می‌دانند اما برخی اندک از علمای اهل سنّت مثل ابو حنیفه به بدعت بودن تثویب تصریح نموده است،  این مقاله بر آن است تا با روش توصیفی تحلیلی به نقد و بررسی بیان دلائل مشروعیت تثویب توسط غالب اهل سنّت پرداخته و در ادامه بیان نماید تمام روایاتی که آن‌ها در مورد تثویب نقل نموده‌اند به دو راوی یعنی بلال و ابی محذوره منتهی می‌گردد که هر دو روایت دارای ضعف جدّی چه از لحاظ سندی و دلالی می‌باشند.

A Comparative Study of Legitimacy of Affirmation from Shiite and Sunnite’s Viewpoint

Imamate scholars all agree that affirmation in the Call to Prayer is forbidden and has never been part of the morning Call to Prayer, but there is disagreement among Sunni scholars as to whether affirmation in the Call to Prayer is permissible or not. Most Sunni scholars consider saying this sentence in the morning Call to Prayer to be legitimate and recommended and quitting is abandoned; but some Sunni scholars such as Abu   Hanifa has emphasized its heresy. This article aims to critique and analyze the reasons for the legitimacy of affirmation by the majority of Sunnis using a descriptiveanalytical method. That is to say, Bilal and Abi Mahzoor conclude that both narrations have a serious weaknesses, both in terms of authenticity and causal.