انسان‌گرایی فردوسی؛ احیای اندیشه ایرانشهری و پایان سکوت فرهنگ ایرانی

هویت و شخصیت هر ملتی در پرتو فرهنگ غنی و مترقی آن نهفته است. بنابراین اگر بیگانه ای بخواهد ملتی را از نظر سیاسی اجتماعی زمین گیر کند، آسان ترین راه‌اش هجوم به فرهنگ آن ملت است، زیرا با هجوم فرهنگی، آن ملت استحاله فرهنگی می‌شود و هویت و شخصیت خود را از دست می دهد. جامعه شناسان فرهنگ را دارای سه جنبه شناختی، مادی(فنی) و سازمانی می دانند که جنبه شناختی عبارت است از باورداشت ها، اسطوره ها، ایدئولوژی ها، ارزش ها، رویکردها و دانش. فرهنگ را نیز، آداب و رسوم، عرف ها، قوانین و نقش هایی که با پایگاه های گوناگون یک فرهنگ هم‌بسته اند تشکیل می دهند. از همین منظر «شاهنامه» اثری است که در عهد سامانی ایرانیان را به بازسازی افکار ملی و خودشناسی ساسانی هدایت کرد و ایرانیان را به احیای مقام و مرتبه انسان به منظور خودشناسی و استقلال ملی، دعوت نمود. استقلالی که ساسانیان را بر آن داشت تا مناطق تحت سیطره خود را ایرانشهر بخوانند. پژوهش حاضر با بررسی کوتاهی در تاریخ ایران بعد از حمله اعراب به گرایش فردوسی برای تنظیم اثری چون «شاهنامه» در احیای فرهنگ و هویت ایرانی پرداخته است، تا نوع خاصی از انسان‌گرایی(اومانیسم) که در آن انسان کنش‌گر اصلی است و جای اسطوره ها را می‌گیرد و در جدال با ابرانسان ها، برای برپایی داد و خیر و نیکی پیروز می گردد را آشکار سازد.

Ferdowsi’s Humanitarianism; Revival of Iranshari’s Thought and Termination of Iranian Culture’s Silence

Any nation’s identity and character is laid in its light of rich and developing culture. Thus if a stranger intends to damage a nation politically and socially, the easiest way is to invade the culture (of that nation); because the nation would lose its identity and character by cultural invasion. Socialists consider three aspects for culture: cognitive, material (technical) and organizational. Cognitive aspect includes believes, myths, ideologies, values, approaches and knowledge. So Shahname is a masterpiece which led Iranians to renovate their national thinking in Samanid era and invited them to revive human’s status in order to find their national dependence and self – scrutiny. The independence which persuaded Sasanian to call their territory: Iranshahr. This research studies Iran’s history after Arabs attack to Fersdowsi’s tender briefly in order to unwrap a type of humanitarianism in which human plays the main role and replaces with myths.