بررسی برداشت‌های ظاهری از مضامین دینی در اشعار احمد شاملو و نزار قبانی

شعر، عرصه جولان اندیشه و خیال است؛ صور خیال در آن مهم ترین نقش را به عهده دارند و واژه ها و عبارت ها از معنای ظاهری فراتر می روند و درک و دریافت آن ها نیازمند آشنایی با صنایع و آرایه های ادبی و شناخت شخصیت شاعر است. برای مخاطبانی که بی خبر از قدرت تخیل شاعر و غافل از مهارت او در کاربرد صنایع ادبی، اقدام به خواندن اشعار او می کنند؛ گاه شبهه ای ایجاد می شود که با برداشت های ظاهری، خود را به زدن برچسب شرک و الحاد به شاعر مجاز می دانند. اشعار احمد شاملو و نزار قبانی نیز از این قاعده مستثنی نیستند. برخی از اشعار این دو شاعر معاصر، در لباس شرک و الحاد نمود یافته اند که نیازمند کاوش و بررسی اند. در این مقاله با یک دسته بندی موضوعی از اشعار شاملو و قبانی(با مفاهیم و مضامین مشترک) که ظاهری شرک آمیز دارند؛ این اشعار در شش دسته جای گرفته اند که عبارت‌اند از جایگاه یکسان برای خدا و انسان، کاربرد صفات خدایی برای غیر خدا، نفی تقدیر و سرنوشت، انکار قیامت و ریشخند به آن، نفی صبر و مصلوب بودن حضرت عیسی علیه السلام.

A Study on Apparent Conception from Religious Concepts in Shamloo and Qabbani’s Poetries

Poetry is an arena for thoughts and dreams. Imageries play the most important role; terms and phrases go beyond the apparent meanings which understanding (them) needs being familiar with figures of speech and the poet’s character. Some poetries by two mentioned poets are represented in polytheism wich need to be surveyed and studied. The present article creates a subject – based group of Ahmad Shamloo and Nizar Tawfiq Qabbani (with common concepts and meanings) in six categories including same status for God and human being, application of Divine adjectives for others, ignorance of destiny and fate, ignorance of Doom’s Day, ignorance of patience and Jesus Crucifixion.