بررسی عمده‌ترین مسائل وعظی و تربیتی در آثار ابوسعید ابوالخیر و مولانا

از آنجا که مجلس وعظ یکی از نشست‌ها و حلقه‌های فرهنگی تربیتی در میان صوفیان محسوب می‌شد در اینگونه مجلس‌ها، واعظی در جمع حاضران و مستمعان با موضوعیّت وعظ و ارشاد و پند و اندرز سخن می‌گفت به آن سخنان نیز اصطلاحاً مجلس گفته‌اند. نظیر روزی شیخ ابوسعید قدس الله روحه العزیز در نیشابور مجلس می‌گفت. هدف از این پژوهش آگاهی از مجالس صوفیه، کیفیت برگزاری آن‌ها و شناخت زبانِ خطابه و همچنین بررسی موضوعات مطرح‌شده در این مجالس است، تکیه این پژوهش کتب «حالات و سخنان ابوسعید ابی الخیر»، «اسرار التوحید فی مقامات شیخ ابی سعید»، «مجالس سبعه مولانا» و «مناقب العارفین» می‌باشد. در این پژوهش، سبک کلی مجالس صوفیه و محتوای سخنان ابوسعید ابوالخیر و مولانا در این مجالس بررسی شد. ابوسعید ابی الخیر و مولانا از جمله صوفیانی هستند که افراد بسیاری در مجالس آنان دچار تحول درونی و انقلاب فکری گردیده و به راه حق و حقیقت ایمان آوردند.

A Study on Important Preaching and Educational Issues in Abū Saʿīd Abū’lKhair and Molana’s Works

Since preaching assembly is known as one of the cultural – educational gatherings among Sufis, a preacher spoke with preaching asd advisory subject for the attendants and audiences; the assemble was called meeting. The aim of this paper is to be informed of Sufi’s meetings, their quality and being familiar with the sermon language as well as knowing the subjects in such meetings. The emphasis of the research is on Abū Saʿīd Abū’lKhair’s manners and speeches, Molana’s seven meetings and Manaqeb Al Aarefin. A survey on the general style of the mentioned meetings as well as Molana and Abū Saʿīd Abū’lKhair’s speech content has been done. The abovementioed Sufis are the ones who make great changes and internal evolutions in many people.