عصیان و سنت شکنی بودلر و نیما یوشیج

نیما همچون بودلر با دیدی نو و بافتی تازه، به شعر معاصر رنگی بدیع بخشید. ساختمان شعر او دارای وحدت است. از هنجارهای رمانتیسم، آگاهانه فاصله می‌گیرند و با تصاویری واقع‌گرایانه، نمادین و سوررئالیسمی، پرده از زشتی‌ها برمی‌دارند و دگرگونی‌های اجتماعی، صنعتی، و گمشدگی انسان آنان را آزرده خاطرکرده است. محوری‌ترین ویژگی این گونه اشعار بر اساس هنجارگریزی، ابهام و در نهایت شکستن قواعد و سنت‌های دست‌وپاگیر است زیرا عصر مکانیزاسیون و صنعت مدرن همه مرزهای اخلاقی، طبیعی، سنتی و ادبی را در هم شکسته است. حتی مفهوم عشق در دیدگاه مدرنیسم‌ها تغییر کرده و بودلر و نیما با بیان رمزآمیز در سوگ عشق نشسته‌اند. کاربرد رمزگرایی در اشعار معاصر، بیش‌تر نمود عصیان هنرمندان در برابر مکاتب واقع‌گرایی بود. در این مقاله با شیوه توصیفی تحلیلی بر آن‌ایم تا تحول اشعار بودلر و نیما را در نوآوری و سیر به سوی رئالیسم و انعکاس جهان مدرن بیان کنیم. زیرا در مقایسه اشعار بودلر و نیما تا به حال تحقیق علمی صورت نگرفته است.

Rebellion and Iconoclasm by Baudelaire and Youshij

Nima as well as Baudelaire enlighted new color to contemporary poetry by their new look. His poems’ structure owns unity. They get distance from romticism norms consciously and unwrap the evils by realistic, symbolic and surrealism images to show social and industrial human’s suffers. The most pivotal characteristic of such poetry – which is based on norm – deviation – is ambiguity and iconoclasm and cloggy rules and traditions; because mechanism era and modern industry breaks all moral, natural, traditional and literal borders. Even the concept of love has been changed form modernism view point. This article – by descriptive – analytical method – intends to express Baudelaire and Nima Youshij’s evolution in innovation and growth toward realism. Because no researches has been done to compare Baudelaire and Nima’s works.