رویکرد تطبیقی زبان‌شناسی در مطالعات ترجمه نیمه دوم قرن بیستم

زبان‌شناسی تطبیقی یا زبان‌شناسی هم‌سنجشی یکی از شاخه‌های عمده در زبان‌شناسی تاریخی است که به هم‌سنجی زبان‌ها به‌ منظور اکتشاف و استخراج نزدیکی‌ها و خویشاوندی‌های آن‌ها در طول تاریخ می‌پردازد. در قرن بیستم تئوری‌های ترجمه از تاثیرات فرهنگ مدرن و نیز زبان‌شناسی بی‌نصیب نمانده است. از این رو این مقاله به بررسی نظام‌مند تئوری‌های ترجمه و تاثیر زبان‌شناسی بر ترجمه به ویژه در اواخر قرن نوزده و اوایل قرن بیست می‌پردازد. چراکه در این برهه زمانی، نظریات ترجمه تاثیرات زیادی از زبان‌شناسی و نظریه پردازان آن گرفته است. مفاهیم کلیدی در این مقاله، معنا، تعادل، و تبدیل در ترجمه و برتری زبان‌شناسی ساختاری و زایشی و نیز تاکید بر برخی زبان‌شناسان برجسته می‌باشد. همچنین این مقاله نشان می‌دهد که چطور رویکرد ترجمه با تلاش افرادی مانند نایدا، که نظریه‌اش را از مدل گشتاری زایشی چامسکی گرفته بود، به سمت علمی شدن پیش می‌رود. در پایان نیز خاطرنشان می‌سازد که چگونه زبان‌شناسی با تئوری‌های ترجمه ادغام و مطالعات ترجمه در دنیای مدرن مطرح شده است.