نگرشی در منطق ایجاد گفتمان ضدتروریسم روسیه پس از یازده سپتامبر

پس از رویداد یازده سپتامبر در سال 2001، کنشگران در نظام بین‌الملل ناگزیر، به جهت‌گیری‌های ویژه‌ای در رویارویی با پدیدۀ تروریسم روی آوردند. روسیه تروریسم را به عنوان خطری آشکار برای امنیت ملی خود ارزیابی کرد و مانند بسیاری از کشورهای دارای اقلیت مسلمان، در مورد پیوستن برخی از شهروندان مسلمان از بخش‌های گوناگون روسیه به گروه‌های تروریستی، دغدغه‌های امنیتی فراوانی دارد. افزون بر این، روسیه همواره نگران گسترش و نفوذ تروریسم و آسیب‌های برآمده از آن در کشورهای آسیای مرکزی و قفقاز است. بنابراین، با خوانش  متفاوت از تروریسم، نوعی گفتمان ضدتروریستی هماهنگ با منافع خود پی‌ریزی کرده است. این پژوهش با بهره‌مندی از دو رویکرد توصیفی تحلیلی و علّی به دنبال یافتن پاسخی برای این پرسش است: «چه گزینه‌هایی موجب ایجاد و شکل‌گیری راهبرد ضدتروریسم روسیه پس از رویدادهای یازده سپتامبر شد؟» در پاسخ به این پرسش، پژوهش پیش رو مدعی است که راهبرد ضد تروریسم روسیه پس از یازده سپتامبر، پیرامون ایدۀ بنیادی رویارویی با اسلام‌گرایی افراط‌گرا ایجاد و استوار شد و دست‌آویز مداخلۀ روسیه با هدف تامین امنیت آن در کشورهای پیرامون شد. نویسندگان با بهره‌گیری از چارچوب نظری تحلیل گفتمان لاکلا و موفه و شناسه‌های اساسی آن انجام شده است. یافتۀ بنیادین آنان است که پس از یازده سپتامبر و با گسترش اندیشه‌های افراط‌گرا و اسلام‌گرایی افراط‌گرا در جهان، جلوگیری از پیوستن اقلیت‌های مسلمان داخلی روسیه به سازمان‌های افراط‌گرا و تروریستی یک اولویت اساسی و امنیتی برای روسیه ارزیابی می‌شود.

a reflection on the logic of the development of russia’s anti-terrorism discourse after september 11

introduction: with the occurrence of the september 11, 2001, the activists of the international system inevitably turned to specific directions in dealing with the phenomenon of terrorism. in the meantime, the russian federation, as a powerful player in the eastern part of the international system, considered terrorism as a potential and actual threat to its national security. in addition, russia is always worried about the spread and influence of terrorism and the dangers arising from it in the countries located in central asia and the caucasus. therefore, with a different reading of terrorism, russia has proposed a kind of anti-terrorist discourse that suits its interests. therefore, it is emphasized in this article, that russia’s view on terrorism, like other actors of the international system, is derived from the discourse procedures of this country in building itself and the other. on the one hand, russia’s anti-terrorism discourse constitutes russia’s motivations and interests in the fight against terrorism and on the other hand, it causes examples of terrorism to be represented in the foreign policy of this country and the presentation of an anti-terrorist policy in line with russia’s priorities.research question: this research, seeks to find an answer to the question, what factors caused the development and formation of russia’s anti-terrorism discourse after the september 11 incident?research hypothesis: in response to this question, the present research claims that after september 11, russia’s anti-terrorism discourse was developed and consolidated around the central idea of radical islamism and extremism, and led to russia’s intervention with the aim of providing national security in peripheral regions such as central asia and the caucasus.methodology and theoretical framework: this article is done using the theoretical framework of discourse analysis of ernesto laclau and chantal mouffe and its main components. the research method in the article is a combination of descriptive-analytical and causal approach, and the method of collecting research data is based on library and internet sources. this theoretical approach is applicable to communication studies such as political discourses, news analysis and other social communication topics. it can be used to examine a hegemonic discourse and a particular political discourse is shaped by different dominant political forces. in general, this theoretical model can be used to analyze broad issues related to discourse actions. based on this, this discursive approach and its components have a high explanatory power for analyzing issues in social and political fields.